Ιχνηλάτης (Pathfinder)

Της Βασιλικής Γερμάνη   Το φεγγάρι της Γης, είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον νυχτερινό μας ουρανό. Φαίνεται αρκετά μεγάλο, επειδή είναι το πλησιέστερο προς στη Γη, ουράνιο σώμα. Είναι λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο (27%) του μεγέθους της Γης, μια αναλογία (1: 4) που στην ουσία είναι πολύ μικρή σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πλανήτη και το φεγγάρι του. Το φεγγάρι της Γης, είναι το πέμπτο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα. Η μέση ακτίνα του φεγγαριού είναι 1.079,6 μίλια (1.737,5 χιλιόμετρα). Διπλασιάστε αυτά τα στοιχεία για να πάρετε τη διάμετρο: 3.475 χλμ., δηλαδή λιγότερο από το ένα τρίτο του πλάτους της Γης. Η ισημερινή περιφέρεια της Σελήνης είναι 6.783,5 μίλια (10.917 χλμ.). Η επιφάνεια του φεγγαριού είναι περίπου 14,6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (38 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα), η οποία είναι μικρότερη από τη συνολική επιφάνεια της ηπειρωτικής Ασίας (17,2 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια ή 44,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα). Μάζα,

Της Βασιλικής Γερμάνη   Στην προσπάθειά μου να κρατήσω "ζωντανές" τις γνώσεις μου σχετικά με τον δορυφόρο της Γης - το Φεγγάρι - αποφάσισα να γράψω μια σειρά άρθρων που θα καλύψουν μεγάλο μέρος από τις πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει ο άνθρωπος για το ουράνιο σώμα που ομορφαίνει τις νύχτες πάνω στη Γη... Πώς σχηματίστηκε η Σελήνη; Μετά τον ήλιο, άρχισαν να σχηματίζονται οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Αλλά χρειάστηκαν άλλα εκατό εκατομμύρια χρόνια για να ξεκινήσει την ύπαρξή του το φεγγάρι της γης. Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί ο δορυφόρος του πλανήτη μας: α) η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης (Giant Impact Hypothesis), β) η θεωρία του συν-σχηματισμού (Co-formation Theory) και, γ) η θεωρία της σύλληψης (Capture theory). Η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης(Giant Impact Hypothesis) Η επικρατούσα θεωρία που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, είναι η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης κατά τη

Της Βασιλικής Γερμάνη Το 2018 μας επιφυλάσσει 2 θεαματικές εκλείψεις Σελήνης. Η μία έγινε σήμερα τα ξημερώματα Τετάρτης 31 Ιανουαρίου και ήταν ορατή από την κεντρική και ανατολική Ασία, την Ινδονησία και την Αυστραλία και η άλλη θα γίνει την 27η Ιουλίου 2018 και θα είναι ορατή από την Ελλάδα. Τι το περίεργο όμως είχε η έκλειψη Σελήνης που έγινε σήμερα και που ελάχιστα προλάβαμε και είδαμε όσοι την παρατηρήσαμε από τα νότια τμήματα της χώρας μας; Το περίεργο έγκειται στους χρωματισμούς που παίρνει ο δίσκος της Σελήνης όταν συμβαίνει να είναι τόσο κοντά στη Γη. Εκτός λοιπόν από το γνωστό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα που συνηθίζεται να παίρνει η Σελήνη στις ολικές εκλείψεις, τούτη εδώ είχε και θαλασσί αποχρώσεις. Η σημερινή έκλειψη συνδύασε τους όρους: Super Moon (σούπερ Σελήνη επειδή φαίνεται πιο μεγάλη λόγω της εγγύτητας προς τη Γη), Blood Moon (λόγω του προτοκαλοκόκκινου χρώματος που προέρχεται από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης), και το Blue Moon (μπλε Φεγγάρι λόγω αν

Της Βασιλικής Γερμάνη   Οι ερευνητές χρησιμοποιούν υπερυπολογιστές για να καταγράψουν την περιστροφή γύρω από τις υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Με τη βοήθεια πρωτοποριακών προσομοιώσεων που εκτελέστηκαν σε υπερυπολογιστές, οι επιστήμονες έκαναν μια εντυπωσιακή επανάσταση στην κατανόηση του τρόπου αλληλεπίδρασης των μαύρων τρυπών με το χωροχρόνο. Οι μαύρες τρύπες είναι γνωστές για τα αποτελέσματά της κολοσσιαίας βαρύτητας τους,  η οποία παρότι έλκει σωματίδια και το φως, εντούτοις φαίνεται να υπάρχει ένα μυστηριώδες υλικό που καταφέρνει να "ξεφύγει" της έλξης της. Γνωστό από τους «σχετικιστικούς πίδακες», που εκτοξεύονται από μαύρες τρύπες σε ένα χώρο εκατομμύριων ετών φωτός. Δεδομένης της δύσκολης παρακολούθησης και μελέτης των μαύρων τρυπών, μια ομάδα ερευνητών από το Northwestern University και το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ στράφηκαν σε υπερυπολογιστές υψηλής ισχύος για να προσομοιώσουν τις κινήσεις και τις ενέργειες αυτών των σχετικιστικών πιδάκων. «Παρόμοια

  Της Βασιλικής Γερμάνη Συμβαίνουν πολλά... Το επόμενο έτος ήδη ξεχειλίζει από τις συναρπαστικές αποστολές στο διάστημα. Η NASA εκτοξεύει μια νέα διαστημοσυσκευή για προσεδάφιση στον Άρη, καθώς και ένα διαστημικό σκάφος που θα πλησιάσει τον Ήλιο περισσότερο από ποτέ. Και δύο από τα οχήματα της NASA που βρίσκονται ήδη στο διάστημα θα φτάσουν τελικά στους επιδιωκόμενους στόχους τους: το ένα θα συναντηθεί με έναν κοντινό αστεροειδή, ενώ το άλλο θα περάσει κοντά από ένα διαστημικό βράχο δισεκατομμύρια μίλια μακριά από τη Γη. Το επόμενο έτος είναι ήδη γεμάτο με πολλά γεγονότα Αλλά δεν είναι μόνο η NASA που έχει ένα πολυάσχολο έτος μπροστά της. Η εμπορική διαστημική βιομηχανία έχει προγραμματίσει μια σειρά από σημαντικές δοκιμαστικές πτήσεις και την εκτόξευση ενός από τους πιο πολυδιαφημισμένους πυραύλους στον πλανήτη, τον Falcon Heavy, που έχει προγραμματιστεί για τις αρχές του 2018. Και αν όλα πάνε καλά, οι άνθρωποι μπορούν τελικά να κάνουν βόλτες στο διάστημα με ιδιωτικής κα

  Της Βασιλικής Γερμάνη Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα παράξενο αστέρι "ζόμπι" που μετατράπηκε σε σουπερνόβα όχι μόνο μία, αλλά δύο φορές! Αναφέρω την πρώτη γραμμή μιας επιστολής που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature, «Κάθε σουπερνόβα που παρατηρήθηκε μέχρι τώρα θεωρείται ως η τερματική έκρηξη ενός αστέρα». Με άλλα λόγια, όταν ένα τεράστιο αστέρι εκρήγνυται , πρέπει να παραμένει νεκρό. Αυτό είναι κάτι που οι αστρονόμοι έχουν δει χιλιάδες φορές χωρίς απολύτως καμία εξαίρεση. Αυτό συνέβαινε μέχρι τώρα. Για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα αστέρι που έχει περάσει από τη κατάσταση σουπερνόβα πολλές φορές. Αυτό το  "αστέρι ζόμπι" - το οποίο εξερράγη τουλάχιστον δύο φορές τα τελευταία 60 χρόνια μόνο του - έχει προβληματίσει τους επιστήμονες προκαλώντας πολλές από τις υπάρχουσες θεωρίες σχετικά με το πως τεράστια αστέρια τελειώνουν τη ζωή τους. «Αυτή η σουπερνόβα ανατρέπει όλα όσα πιστεύαμε ή ότι γνωρίζαμε για το πώς αυτές λειτουργούν», δήλωσε σε

Της Βασιλικής Γερμάνη Οι άνθρωποι πάντα  έχουν ασκήσει κάποια μορφή αστρονομίας. Για χιλιάδες χρόνια, αυτό γίνονταν με τη παρατήρηση του φωτός που μπορούσαν να δουν τα μάτια μας  – είτε χωρίς βοήθεια είτε με διάφορα όργανα, όπως αστρολάβοι ή τηλεσκόπια. Ο 20ος αιώνας έφερε νέους τύπους τηλεσκοπίων, που ανιχνεύουν το «φως» που δεν μπορούμε να δούμε: υπέρυθρες ακτίνες, ακτίνες Χ και ούτω καθεξής. Σήμερα βρισκόμαστε μάρτυρες της γένεσης ενός εντελώς καινούργιου τύπου αστρονομίας που δεν χρησιμοποιεί καθόλου φως. Χρησιμοποιεί βαρυτικά κύματα. Τα βαρυτικά κύματα είναι πτυχώσεις που στρεβλώνουν τον χωρόχρονο. Οι ανιχνευτές μας εντοπίζουν αυτά τα κύματα από γεγονότα όπως η συγχώνευση δύο μελανών οπών. Βασικές γνώσεις Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας, η βαρύτητα δρα σαν ρεύματα στον ωκεανό του χωροχρόνου, τραβώντας απαλά τους πλανήτες και τα αστέρια. Τα βαρυτικά κύματα εμφανίζονται σαν διπλώσεις της επιφάνειας αυτού του κοσμικού ωκεανού, που παράγονται είτε από δυαδικά