Ιχνηλάτης (Pathfinder)

Της Βασιλικής Γερμάνη Άν και σήμερα είναι σχετικά ήρεμο μέρος, το ηλιακό σύστημα είχε πολύ ταραχώδη νεανικά χρόνια. Αρκετά μετά την Μεγάλη Εκρηξη και συγκεκριμένα πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, ο Ήλιος στα πρώτα του χρόνια ήταν πολύ πιο ενεργός. Αυτό βέβαια το γνωρίζουμε μόνο από την μελέτη άλλων παρόμοιων αστεριών. Τώρα, οι ερευνητές βρήκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα αυτού του ενεργού νεαρού Ήλιου σε μικροσκοπικούς, φωτεινούς κυανούς κρυστάλλους που διατηρούνται στους μετεωρίτες μιας συλλογής στο Μουσείο «Πεδίου» του Σικάγο. Κοιτάζοντας πίσω σε μια εποχή πριν σχηματιστεί η Γη είναι δύσκολο, αλλά οι μετεωρίτες είναι τα καλύτερα μέρη για να βρούμε ενδείξεις. Αυτά τα βραχώδη θραύσματα είναι αποτελεσματικές χρόνο-κάψουλες  από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας, όταν οι πλανήτες σχηματίζονταν από ένα παχύ δίσκο σκόνης και  φυσικού αερίου που περιέβαλλε τον Ήλιο.  Για τη νέα μελέτη, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ξεκίνησαν να βρουν στοιχεία της αυξημένης

Της Βασιλικής Γερμάνη   Αν υπάρχει εκεί έξω πραγματικά ένα πιο περίεργο φαινόμενο από μια μαύρη τρύπα, τότε αυτό πρέπει να είναι, μια άσπρη τρύπα. Οι μαύρες τρύπες δεν μπορούν να μας πουν την απάντηση στο ερώτημα, πού βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της σκοτεινής ύλης — αν και η περισσότερη ύλη στο σύμπαν ακόμα κρύβεται. Η βαρυτική έλξη μιας μαύρης τρύπας είναι τόσο εξωφρενικά ισχυρή που δεν μπορεί να την αψηφήσει ούτε το φως. Τίποτα δεν μπορεί να σας σώσει μόλις περάσετε το σημείο της μη επιστροφής, που αλλιώς είναι γνωστό ως ορίζοντας γεγονότων. Ωστόσο, το site Space.com έγραψε ότι όταν ο Αϊνστάιν προέβλεψε την ύπαρξη μαύρων οπών στη θεωρία της σχετικότητας, προέβλεψε επίσης τη θεωρητική αναστροφή αυτών των γαλαξιακών τεράτων. Μια άσπρη τρύπα δεν θα αποτελούσε απειλή για τα αντικείμενα στο διάστημα που περνούν επικίνδυνα κοντά και τίποτα δεν μπορεί να εισέλθει σ' αυτή ακόμη και αν περάσει τον ορίζοντα γεγονότων της. Όταν οι μαύρες τρύπες καταβροχθίζουν τεράσ

Της Βασιλικής Γερμάνη Αφού πέρασε τρεις μήνες προσπαθώντας να ανατινάξει ένα αστέρι, ο Hans-Thomas Janka και η ομάδα του είδαν τελικά αυτό που περίμεναν. Όπως και οι πιo υπομονετικοί πυρομανείς, παρακολουθούσαν την τεράστια αστρική τους προσομοίωση - που αποδίδονταν με εξαιρετική λεπτομέρεια - στη μικρότερη δυνατή απόσταση από την έκρηξη. Κάθε μέρα, ο υπερυπολογιστής τους σημείωνε μόλις 5 χιλιοστά του δευτερολέπτου της ζωής του αστέρα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του supernova 1987A, η οποία δείχνει την ασύμμετρη διασπορά ύλης. Φωτο: L. Calçada/ESO Η επιμονή πάντα ανταμείβει τον άνθρωπο που την έχει. Στις προηγούμενες προσπάθειες της ομάδας να κάνει μια ρεαλιστική προσομοίωση, τα ..."αστραφτερά πυροτεχνήματα" στο τέλος πάντα εξαφανίζονταν. Αυτή τη φορά, το 2015, ο Janka παρακολουθούσε το κρουστικό κύμα που απαιτείται για να πυροδοτήσει την έκρηξη να αυξάνεται. Το ψεύτικο αστέρι εξελίσσονταν σε supernova. «Αυτή ήταν η στιγμή που αναγνωρίσαμε ότι, τώρα είμαστε στο σημ

Της Βασιλικής Γερμάνη Από τι είναι φτιαγμένη η Σελήνη; Το φεγγάρι είναι το σώμα του ηλιακού συστήματος που μπορεί να παρατηρηθεί με γυμνό οφθαλμό ή με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Αν και για μένα δεν ήταν τόσο εύκολο στην αρχή. Είναι βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μου, η πρώτη μου προσπάθεια να δω το φεγγάρι μέσα από το νέο (τότε), 5ιντσο νευτώνειο τηλεσκόπιο, ισημερινής στήριξης, στην ηλικία των 12 ετών. Οπως έγινε και με μένα, έτσι και οι άνθρωποι πολύ πριν από εμένα, αναρωτήθηκαν για τα σκοτεινά και πιο ανοιχτόχρωμα τμήματα στην επιφάνεια του φεγγαριού. Τι προκάλεσε αυτά τα περίεργα χαρακτηριστικά; Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πλησιέστερο στη Γη ουράνιο σώμα - το Φεγγάρι; Η επιφάνεια του φεγγαριού είναι καλυμμένη με νεκρά ηφαίστεια, κρατήρες που δημιουργήθηκαν από συγκρούσεις και ροές λάβας, μερικές από τις οποίες είναι ορατές ακόμη και με ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Οι πρώτοι επιστήμονες θεώρησαν ότι οι σκοτεινές εκτάσεις του φεγγαριού μπορεί να είναι ωκεανοί και γι 'αυτό

Της Βασιλικής Γερμάνη   Το φεγγάρι της Γης, είναι το φωτεινότερο αντικείμενο στον νυχτερινό μας ουρανό. Φαίνεται αρκετά μεγάλο, επειδή είναι το πλησιέστερο προς στη Γη, ουράνιο σώμα. Είναι λίγο περισσότερο από το ένα τέταρτο (27%) του μεγέθους της Γης, μια αναλογία (1: 4) που στην ουσία είναι πολύ μικρή σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πλανήτη και το φεγγάρι του. Το φεγγάρι της Γης, είναι το πέμπτο μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό σύστημα. Η μέση ακτίνα του φεγγαριού είναι 1.079,6 μίλια (1.737,5 χιλιόμετρα). Διπλασιάστε αυτά τα στοιχεία για να πάρετε τη διάμετρο: 3.475 χλμ., δηλαδή λιγότερο από το ένα τρίτο του πλάτους της Γης. Η ισημερινή περιφέρεια της Σελήνης είναι 6.783,5 μίλια (10.917 χλμ.). Η επιφάνεια του φεγγαριού είναι περίπου 14,6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια (38 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα), η οποία είναι μικρότερη από τη συνολική επιφάνεια της ηπειρωτικής Ασίας (17,2 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια ή 44,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα). Μάζα,

Της Βασιλικής Γερμάνη   Στην προσπάθειά μου να κρατήσω "ζωντανές" τις γνώσεις μου σχετικά με τον δορυφόρο της Γης - το Φεγγάρι - αποφάσισα να γράψω μια σειρά άρθρων που θα καλύψουν μεγάλο μέρος από τις πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει ο άνθρωπος για το ουράνιο σώμα που ομορφαίνει τις νύχτες πάνω στη Γη... Πώς σχηματίστηκε η Σελήνη; Μετά τον ήλιο, άρχισαν να σχηματίζονται οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος. Αλλά χρειάστηκαν άλλα εκατό εκατομμύρια χρόνια για να ξεκινήσει την ύπαρξή του το φεγγάρι της γης. Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί ο δορυφόρος του πλανήτη μας: α) η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης (Giant Impact Hypothesis), β) η θεωρία του συν-σχηματισμού (Co-formation Theory) και, γ) η θεωρία της σύλληψης (Capture theory). Η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης(Giant Impact Hypothesis) Η επικρατούσα θεωρία που υποστηρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, είναι η υπόθεση της γιγαντιαίας σύγκρουσης κατά τη

Της Βασιλικής Γερμάνη Το 2018 μας επιφυλάσσει 2 θεαματικές εκλείψεις Σελήνης. Η μία έγινε σήμερα τα ξημερώματα Τετάρτης 31 Ιανουαρίου και ήταν ορατή από την κεντρική και ανατολική Ασία, την Ινδονησία και την Αυστραλία και η άλλη θα γίνει την 27η Ιουλίου 2018 και θα είναι ορατή από την Ελλάδα. Τι το περίεργο όμως είχε η έκλειψη Σελήνης που έγινε σήμερα και που ελάχιστα προλάβαμε και είδαμε όσοι την παρατηρήσαμε από τα νότια τμήματα της χώρας μας; Το περίεργο έγκειται στους χρωματισμούς που παίρνει ο δίσκος της Σελήνης όταν συμβαίνει να είναι τόσο κοντά στη Γη. Εκτός λοιπόν από το γνωστό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα που συνηθίζεται να παίρνει η Σελήνη στις ολικές εκλείψεις, τούτη εδώ είχε και θαλασσί αποχρώσεις. Η σημερινή έκλειψη συνδύασε τους όρους: Super Moon (σούπερ Σελήνη επειδή φαίνεται πιο μεγάλη λόγω της εγγύτητας προς τη Γη), Blood Moon (λόγω του προτοκαλοκόκκινου χρώματος που προέρχεται από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης), και το Blue Moon (μπλε Φεγγάρι λόγω αν